«Η υπερβολικά μεγάλη δόση, πρόσφατα, “μαθηματικών οικονομικών” δεν είναι παρά απλή επινόηση, τόσο μάλιστα ανακριβής όσο οι αρχικές υποθέσεις πάνω στις οποίες στηρίζονται, που επιτρέπουν στον συγγραφέα να χάσει την πολυπλοκότητα και την αλληλεξάρτηση του πραγματικού κόσμου σε έναν κυκεώνα εξεζητημένων και άχρηστων συμβόλων» (Keynes, 2010: 322).
Και συμπληρώνει γράφοντας πως η πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και η ισχυρή αλληλεξάρτηση των εμπλεκόμενων παραγόντων οδηγούν τις «συμβολικές ψευδομαθηματικές μεθόδος τυποποίησης» των οικονομικών συστημάτων σε σφάλματα, αφού οι τελευταίες βασίζονται αξιωματικά στην ανεξαρτησία των παραγόντων (Keynes, 2010: 321).
Δεν μπορούμε να πούμε βέβαια πως ο Keynes απορρίπτει εν γένει την εμπειρική παρατήρηση και την χρήση της γλώσσας των μαθηματικών για την κωδικοποίηση των παρατηρούμενων φαινομένων. Αυτό που διαφαίνεται είναι ότι θεωρεί πως η στροφή αποκλειστικά προς τα μαθηματικά μοντέλα δεν μπορεί να εξηγήσει την πολύπλοκη οικονομική πραγματικότητα.
Keynes, J.M. (2010). Η γενική θεωρία της απασχόλησης, του τόκου και του χρήματος. Αθήνα: Δημοσιογραφικός οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. Πρώτη έκδοση 1936, μτφρ. Θανάσης Αθανασίου, επιμ. Μιχάλης Ψαλιδόπουλος.