Οι δύο αυτοί τόσο διαφορετικοί οικονομολόγοι μοιράζονται μία κοινή εμπειρία. Χαρακτηριστικά, τόσο ο Κέυνς όσο και ο Φρίντμαν, δε στόχευαν εξαρχής να ακολουθήσουν καριέρα στα οικονομικά και το έκαναν μόνο μετά από εξωτερική παρότρυνση.
Παρά τις στιβαρές βάσεις που έθεσε στα οικονομικά, ο Κέυνς σπούδασε μαθηματικά στο Κέιμπριτζ και μάλιστα αποφοίτησε με βαθμό “Άριστα”. Ο Άλφρεντ Μάρσαλ, καθηγητής του Κέυνς για ένα μικρό χρονικό διάστημα όσο ήταν προπτυχιακός φοιτητής – και ο ίδιος άριστος στα μαθηματικά – ήταν εκείνος που προσπάθησε να πείσει τον Κέυνς να σπουδάσει οικονομικά. Ολοκληρώνοντας το κλασικό ταξίδι της ανώτερης-μεσαίας τάξης των αρχών του 20ου αιώνα, από το Ίτον στο “Όξμπριτζ” (Οξφόρδη και Κέιμπριτζ), ο Κέυνς εργάστηκε στο Δημόσιο και συγκεκριμένα στο Γραφείο των Ινδιών, αλλά βαρέθηκε γρήγορα. Επέστρεψε στο Κέιμπριτζ λόγω μίας πρότασης του Μάρσαλ να διδάξει. Έτσι ο Κέυνς πήρε τη θέση του λέκτορα, η οποία χρηματοδοτούνταν προσωπικά από τον Α.Σ. Πιγκού, ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Μάρσαλ στο Πανεπιστήμιο.
Παρόμοια και ο Φρίντμαν είναι πιθανό να μην γινόταν ποτέ οικονομολόγος και αντ΄αυτού να γινόταν μαθηματικός. Αυτό, άλλωστε, σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς, ενώ παρά λίγο να αφήσει την ακαδημαϊκή του καριέρα για να γίνει ασφαλιστής. Ωστόσο, πείστηκε από έναν από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους της εποχής, τον Άρθουρ Φ. Μπερνς (μετέπειτα Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ), να πάρει υποτροφία και να ξεκινήσει μεταπτυχιακό στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, αντί να συνεχίσει τις σπουδές του στα Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Μπράουν.
Από: Thornton, P. (2014), The Great Economists: Ten economists whose thinking changed the way we live, Edinburgh: Pearson Education Limited (Μτφρ. και επεξεργασία κειμένου: Δημήτρης Κάστανος)