Σταχυολογώντας ορισμένα σχόλια από πρόσφατες παρεμβάσεις στον τύπο έγκυρων κοινωνικών επιστημόνων, αναφορικά με τα δεδομένα και τις προοπτικές της πολύπλευρης κρίσης της πανδημίας του κορωνοϊού:

• Ο Μπάρι Άϊχενγκριν, καθηγητής Οικονομικών, ξεκαθαρίζει πως οι ιστορικές συγκρίσεις είναι χρήσιμες «κυρίως για να επισημαίνει κανείς τι είναι διαφορετικό και όχι τι είναι το ίδιο». Ως εκ τούτου, η διερεύνηση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας δεν μπορεί να διεξάγεται, για μια σειρά από επιμέρους λόγους, υπό το πρίσμα παλαιότερων κρίσεων (π.χ. Παγκόσμιοι Πόλεμοι, Μεγάλη Ύφεση, ισπανική γρίπη).
• Ο Βάλτερ Σάϊντελ από την πλευρά του, στέκεται στις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις. Ο συγγραφέας του Μεγάλου Ισοπεδωτή (The Great Leveler) υπογραμμίζει ότι η «τρέχουσα κρίση δεν θα είναι αρκετά δριμεία», ώστε να προκαλέσει μεγάλη εξισορρόπηση μεταξύ του κεφαλαίου και της εργασίας, πράγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ισότητα. Ο Σάϊντελ δικαιολογεί την άποψή του, υπογραμμίζοντας τα χαμηλά επίπεδα θνησιμότητας στην παρούσα συγκυρία, τα οποία είναι αδύνατον να αυξήσουν την αξία της εργασίας. Παράλληλα υπογραμμίζει την σημασία των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης που μετριάζουν τις οικονομικές επιπτώσεις στις εθνικές οικονομίες.
• Τέλος, αναφορικά με τις πολιτικές επιπτώσεις της κρίσης, ο σημαντικός μελετητής του φαινομένου του λαϊκισμού, Ιβάν Κράστεφ, θεωρεί πως η πανδημία δεν θα ενισχύσει τους αυταρχικούς/λαϊκιστές ηγέτες. Τούτο οφείλεται στο ότι «οι αυταρχικοί ηγέτες προτιμούν κρίσεις τις οποίες οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει. Στην παρούσα κρίση η κοινή γνώμη επιβράβευσε ηγέτες που συνδύασαν την αποφασιστικότητα με την ταπεινοφροσύνη και την διάθεση συνεργασίας με τους ειδικούς».

Συνδυάζοντας τις παραπάνω επισημάνσεις παράγεται, θα έλεγε κανείς, ένα συνεκτικό -και μετριοπαθώς αισιόδοξο- «αφήγημα» για το παρόν και το μέλλον της εξέλιξης της κρίσης του καιρού μας.

Θ.Κ.